Olay Reklamlar

Paul Arden şu ünlü kitabında “ne mutlu, iyi ki dandik reklamlar ve dandik reklamcılar var” der. Bu bir nevi serzeniştir. Onlar olmasa bizim değerimiz anlaşılmaz şeklinde de özetlenebilecek bu düşüncenin derin, bazılarının kanına dokunan bir yanı da vardır. Televizyonu, reklamlar için izleyen sayısı, o muhitteki reklamcı sayısı kadardır diye düşünürüm hep. Doğrudur da. Kimse oturup reklam izlemez… Reklam izlemeye bize gelsenize demeyiz yan komşuya. Oysa reklamın bam teli de buradadır.

Gossage, “kimse sosisli sandviç yemek için maç izlemeye gelmez, herkes maç izlemeye gelir, yanında da sosisli sandviç yer” der. Reklamcının hası da Gossage gibi düşünendir. Çarşamba toplantılarında Cannes’da ödül alan reklam filmlerini izliyoruz. Herkes bayılıyor, hatta sırf bu yüzden toplantıları iple çekenler var. O filmler izlenebilir olanlar, bir de %90’lık kesim var, izlenemeyenler! Bizim işimiz, tekrar tekrar sıkılmadan izlenebilecek ve ürünün vaadini doğru şekilde aktaracak reklamlar yapmak. Şimdi televizyonu açıp bakın, kaç reklam filmini tekrar tekrar izleyebiliyorsunuz, “kaçında sıktı yaaa!” diyorsunuz? Bir de sizi sıkmayan ama ürünün vaadini de zinhar anlatmayan filmler var. Gallerli David’in “şaklabanlık yapanlar” dediği. Yine de dönüp dönüp Old School tayfasını (Ogilvy-Bernbach-Reeves…) dikkatle okumak gerekiyor. Bernbach’ın VW işlerini masaya yatırıp, biz nerede yanlış yapıyoruz demek gerekiyor.
(80’lerin sonuna doğru DDB tarafından yapılan şu ünlü snowplough reklamı. Basit bir cümleyi etkili bir reklama dönüştürmüş.

Özgür Doğan
http://vagabondpeople.wordpress.com/2010/04/ Sitesinden alınmıştır...

Jack Trout ve Al Ries Pazarlama Savaşları kitabında durumu gayet basit ve net anlatır. Eğer sen pazarda 2.’ysen SALDIRI yapmalısın. Hem de öyle yandan, kenardan değil, göbekten saldırmalısın 1.’ye. (Memleketimin sevgili pazarlama direktörleri, pazarlama-satış yöneticilerine şiddetle tavsiye ederim bu kitabı. Okuduysalar bir daha okusunlar, bir daha, bir daha okuyup ezberlesinler.)

Turkcell, pazarda lider konumunda rahat rahat yellenirken, birden ortaya ciddi bir rakip çıktı: DA DAM! Vodafone. Önceleri pek bir pısırık, pek bir hasbelkaderciyken, gitgide açıldı. Bizim mevzuat, rakibe adını vererek saldırmayı yasaklasa da, Vodafone bir çıkar yol buldu. Zamanında Hulusi Derici’nin, Vestel kullanan genç çiftin yaşlı komşusunun köpeğine ANJELİK (a.k.a ARÇELİK) demesi problem olmuştu.
Vodafone ona da hiç bulaşmadan figürleri yerine doğruca yerleştirip yola çıktı. Hemen açıklayalım kimin kim olduğunu:


Devamlı değişen tipolojisiyle kırmızıya karşı mücadele eden Şafak Sezer = Turkcell
Kırmızı = Vodafone
Basit mi? Evet basit. Basit ve etkili çünkü insan zihni karmaşıklığı sevmez. Rolleri açık açık belli etmeniz gerekir. Şimdi de Turkcell’deki Tosun ve Damat’ı açıklamaya çalışalım.
Tosun = Diğer GSM operatörleri? Öylesine bir komik? Milli Güreşçi? Recep İvedik? Bir yabancının kaynı? (Ein? Kayın?)
Damat = Turkcell? Dış kaynaklı güçler? Dış kaynaklı GSM operatörleri? Hanımına hiç kavuşamayan beceriksiz?
Tüketicinin zihni fazla zeytinyağı yemiş beyin salatasına döndü. Kimin, kim olduğu belli değil.

Ha bir de Sinyal kıyafetine bürünmüş yumurcaklar var. Onlar ne iş yapıyor bilmiyorum. Ama onların rolü belli, açık ve net. Onlar, Turkcell.
Turkcell 55 TL’lik paketini açıklamak için sevimli yumurcakları devreye sokarken, “kaç kuruşa konuştuğunu kolayca anlayabildiğini açıklamak için” kamp yapan Tosun ve Damat’ın karşılaştığı İKİ BÜYÜK MEMEYİ kullanıyor. Sonra da verdiği ekstra hizmetler için, geçmişte kullandığı bir ismi, Gülse Birsel’i devreye sokuyor.
Benim kafam karıştı. Aynen Maksimum reklamlarında kaç taksite ne kadar ne kazandığımı anlayamadığım kadar çok karıştı.
Vodafone’da kafam rahat. Ne yumurcaklar var, ne Gülse var, ne de tosunlar… Saldırı planı hazır ve net. DİKKAT KIRMIZI deyişi yerine cuk diye oturuyor. M.Ö 532 anlayana saz çaldırıyor.
Özgür Doğan
http://vagabondpeople.wordpress.com/2010/04/ sitesinden alınmıştır...